αμα θελετε να αντισταθειτε : Γκρεμιστε

Ακουστε.εγω ειμαι ο γκρεμιστης, γιατι ειμ’ εγω ο κι ο χτιστης,
Ο διαλεχτος της αρνησης κι ο ακριβογιος της πιστης,
και θελει και το γκρεμισμα νου και καρδια και χερι.
Στου μισους τα μεσανυχτα τρεμει ενός ποθου αστερι.
Κι αν ειμαι της νυχτιας βλαστος, του χαλασμου πατερας,
Παντα κοιταζω προς το φως το απομακρο της μερας.
Εγω σεισμος ο αλυπητος, εγω κι ο ανοιχτοματης,
Του μακρεμενου αγναντευτης, κι οκλεφτης κι ο απελατης,
Και με το καριοφιλι μουκαι με το απελατικι
Την πολιτεια την κανω ερμια , γη χερσα το χωραφι.
Καλλιο φυτρωστε αγριαγκαθιες , και καλιο ουρλιαστε λυκοι,
Καλλιο, φουσκωστε, ποταμοι, και καλιο ανοιχτε , ταφοι,
Και , δυναμιτη, βροντηξε και σιγοσταλαξε ,αιμα,
Παρα σε πυργους αρχοντας και σε ναους το ψεμα.
Των πρωτογεννητων καιρων η πλαση με τα’αγριμια
Ξαναρχεται. Καλως ναρθη. Γκρεμιζω την ασκημια.

Ειμ’ ένα ανημπορο παιδι που σκλαβωμενο το’χει
Το δειλιασμα, κι ολο ρωτα και μητε ναι , μητε όχι
Δεν του αποκρινεται κανεις, και παει κι ολο προσμενει
Το λογο που δεν ερχεται, και μια ντροπη το δενει.
Μα το τσεκουρι μοναχα στο χερι σαν κρατησω,
Και το τσεκουρι μου ψυχη μ’ένα θυμο περισσο.
Ταχα ποιος μαγος, ποιο στοιχειο του δουλεψε τ’ατσαλι
Και νοιωθω φλογα την καρδια και βραχο το κεφαλι,
Και θελω να τραβηξω εμπρος και πλατωσιες ν’ανοιξω,
Και μ’ένα Ναι νατιναχτω, μ’ένα Όχι να βροντηξω;
Καβαλα στο νοητακι μου, δεν τρεμω σας, οποιοι ειστε,
Γρικαω, βγαινει από μεσα μου μια προσταγη : Γκρεμιστε!