Ο πρασινος νανος ενας τυπος που καταδικαστηκε να ζησει στο περιθωριο της κοινωνιας . ηταν νανος και στο αιμα του κυλουσε καθαρο πρασινο αψεντι , οι φιλες του , οι γνωστες του , ολες οι γυναικες που γνωριζε και συναναστρεφονταν ηταν πουτανες . ολος ο κοσμος του μεσα στη πουτανια . όμως αυτές ηταν οι μονες που δεν τον κοροιδευαν , ετρωγαν μαζι του , του επλεναν τα ρουχα , τον κουβεντιαζαν , του διεθεταν τον χρονο τους και το πιο εξωφρενικο που θα μπορουσες να πεις εκαναν ερωτα μαζι του τσαμπα . ε αυτό είναι πραγματικα απιστευτο για μια πουτανα , είναι τρελο είναι εξωφρενικο κανεις δεν πιστευει κατι τετοιο.
Ετσι λοιπον ο πρασινος νανος ζωγραφισε αυτό τον κοσμο με τη μαυρη νυχτα και τα κοκκινα χειλη όπως ηταν ,όπως τον εβλεπε από κει κατω που βρισκονταν. Κανενας δεν το θεωρησε τεχνη τοτε , κανενας δεν του εδωσε το υψος που του αξιζε , κανενας δεν του χαρισε ουτε την λυπη του για το ταλεντο του.
Οι κυριες της εποχης κοιτουσαν ολο περιεργεια τους πινακες του για
ένα κοσμο που δεν μπορουσαν να δουν, βεβαια αν τις εβλεπε κανεις θα εβαζαν τα χερια τους μπροστα στα ματια τους και θα εστρεφαν
το κεφαλι τους αλλου. Δεν θα καταδεχονταν ουτε να φτυσουν πανω
στους πινακες του.
Τωρα ολες οι καλες κυριες , με ακριβα γουστα , για να ανεβασουν το ιματζ τους και την λιμπιντο στην κρεβατοκαμαρα τους θα ηθελαν να κρεμασουν ένα πινακα του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου