Παρασκευή, Απριλίου 11, 2008

Ωριων

Ο μυθος λεει ότι ο οινεας βασιλιας στην αιτωλια δεν μπορουσε να κανει παιδια και παρακαλεσε τον δια. μεταμφιεσμενος ο διας σε περαστικο ζητησε φιλοξενια από τον βασιλια για να τον δοκιμασει αν ηταν αξιος για την χαρη . αυτος προν τιμη του φιλοξενουμενου εσφαξε ένα μοσχαρι και ο διας αφου εμεινε ικανοποιημενος από την φιλοξενια ,το βραδι κατουρησε το τομαρι του μοσχαριου και ετσι γεννηθηκε ο ωριων (ουριον).
Λενε ότι το παληκαρι εγινε αξιος κυνηγος και γυριζε στα βουνα σκοτωνοντας αγριμια με ένα χοντροκομενο ροπαλο. Μια φορα εκει στα βουνα που τρυγυρνουσε συναντησε μια ομορφη γυναικα που την αγαπησε (αλλοι λενε πως ποθησε) και ορμησε πανω της. Αυτή φοβηθηκε και το εβαλε στα ποδια ενώ αυτος ετρεχε ξωπισω της. μερες και νυχτες την κυνηγουσε και αυτή παρακαλουσε τον δια να την σωσει.
Ο διας ακουσε τα παρακαλια της και την εκανε αστερι .

Από τοτε παντα η πουλια στο ταξιδι του ουρανου αποφευγει τον αστερισμο του ωριωνα.


4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έτσι είναι οι μεγάλοι έρωτες. Τραγικοί και μοιραίοι.
Πολύ ωραία ιστορία, νομίζω κάπου την είχα ξανακούσει.

red&black είπε...

ειναι γνωστη ιστορια,
ακουγεται χιλιαδες χρονια,
απο τοτε που ανθρωποι αρχισαν
να κοιταζουν τον ουρανο,
με διαφορες εκδοχες,
και ισως αναφερομενοι σε
διαφορετικους πρωταγωνιστες.
κατι θαχει παρει το αυτι σου δεν μπορει.

ετσι ειναι τραγικοι και μοιραιοι
και καμια φορα ανεκπληρωτοι

Ανώνυμος είπε...

Πιστεύω πως εκπληρωμένοι ή ανεκπλήρωτοι, αναίμακτοι έρωτες δεν υπάρχουν.

Αλλιώς δεν είναι έρωτες.

theorema

red&black είπε...

ετσι ειναι ,
χρειαζονται θυσιες