Κάθε απογευμα του καλοκαιριου ένα μελαχρινο κοριτσι (τριτης γυμνασιου, πρωτης λυκειου?) περνουσε με μια πλαστικη βαρκα με τα κουπια μονο του για να βγει σε ένα χωματοδρομο . μετα περνουσε αναμεσα από τα σκυλια που την ειχαν μαθει και αρχιζε να τρεχει.
Ο πατερας της ηταν ψαρας , και σε κεινο το μερος περνουσε ολο το καλοκαιρι μεχρι να αρχισουν παλι τα σχολεια , εμενε σε ένα ξυλινο σπιτακι οπου το μονο που το συνεδεε με τη συγχρονη εκεινη εποχη ηταν το πετρογκαζ και το τραντζιστορ για να ακουνε το καιρο. Εμενε εκει με τους γονεις της και τα αδερφια της. Τη βαρκα τη δουλευαν ταδερφια της και το καικι αυτή με το πατερα της , η μανα συνηθως εμενε πισω στο σπιτακι.
Ο πατερας της ηταν κουτσος , πολύ κουτσος αλλα αυτή ετρεχε σαν κουρδισμενη. Κάθε απογευμα περνουσε με τη βαρκα και ετρεχε την ιδια διαδρομη . ολη την μερα απασχολουνταν στο ψαρεμα , αλλα κάθε απογευμα ετρεχε την διαδρομη της κοιτωντας μπροστα κοιτωντας συνεχεια το ρολοι.
Φορουσε την ιδια στολη , τα ιδια αθλητικα και ετρεχε στο χωματοδρομο. Τα καλα τα παπουτσια δεν τα ειχε εκει τα φυλαγε για τους αγωνες. ηθελε να περασει στη γυμναστικη ακαδημια , ηθελε να γινει αθλητρια … θα μπορουσε να χαμογελασει καποιος αν ακουγε εκεινο το κοριτσι να καθεται στην αμμο, σε κεινο το μερος και να κανει τετοια ονειρα για το μελλον και μετα να σηκωνεται να τιναζει την αμμο και να αρχιζει παλι να τρεχει πατωντας δυνατα. Κάθε μερα ετρεχε την ιδια διαδρομη, ολο το καλοκαιρι , ολες τις διακοπες της .θα μπορουσε να σου δειξει φωτογραφια από αγωνα με κεινα τα μεταλια που ταν πουλανε με τοκιλο για ασημαντους αγωνες αλλα αυτή σου εδειχνε ότι ηταν στη κορυφη , μπορουσε να σου δειχνει και στα μαγουλα της να βλεπεις αλμυρα . αλμυρα από τη θαλασσα , από τον ιδρωτα ολης της μερας και σιγουρα θα υπηρχαν και υπολειματα από δακρια . δεν μπορει καποιο βραδι θα ειχε κλαψει , όταν τα κουνουπια δεν θα την αφηναν να κοιμηθει μεσα στη κουνουπιερα της.Κάθε απογευμα ετρεχε τη ιδια διαδρομη , χωρις να κουραζεται ,χωρις να απελπιζεται ενώ η μεγαλυτερη ποσοτητα ποσιμου νερου θα χωρουσε μεσα σε ένα βαρελι. Πώς να λουστει από το νερο που ειχαν οι λακοι στην αμμο , σαπουναδα εβγαινε δυσκολα. Σκληρο το νερο , σκληρο το μερος για μια κοπελλα σε τετοια ηλικια . φοβος? Πουθενα σαυτη την ερημια δεν υπηρχε τιποτα αυτή κάθε μερα ετρεχε κοιτωντας μπροστα ,κοιτωντας το ρολοι.
Μεγαλωσε , το ονομα της αρχισε να ακουγεται σε μεγαλες αποστασεις , σε μεγαλους αγωνες , τωρα τα μεταλια ειχαν μεγαλυτερη αξια και σιγουρα θα εχει πολλες φωτογραφιες από τερματισμους από απονομες . ετρεχε συνεχεια δεν σταματησε ποτε να τρεχει . αλλα αξια ειχαν και οι συμετοχες της οπως σε κεινους τους ολυμπιακους δεν πηρε μεταλιο και ειχαν πει στο μαραθωνιο εχει σημασια να τερματισεις.
Λαθος όμως αυτό σημασια εχει σε καποιους αγωνες ακομη και η συμετοχη με ολες σου τις δυναμεις ακομη και ας μη τερματισεις.
Της πηραν συνεντευξη γιατι παραξενευτηκαν σαυτη την ηλικια να εχει συμετοχη , αυτή ετρεχε πριν την μαθουν δεν θα σταματησει ποτε να τρεχει με ολες της τις δυναμεις , οσο μπορει θα τρεχει και χωρις μεταλιο μονο για τη συμετοχη. Το μεγαλυτερο το εχει κερδισει, αλλα δεν φαινεται
Δεν την ειδα αν και θα ηθελα να δω την αποφασιτικη ματια
Λοιπον μ… σεχει ρωτησει κανενας δημοσιογραφος ποτε από πού περασε ο δρομος των ονειρων σου ,ποια ηταν η δυσκολοτερη διαδρομη που ‘χεις κανει ?
Ο πατερας της ηταν ψαρας , και σε κεινο το μερος περνουσε ολο το καλοκαιρι μεχρι να αρχισουν παλι τα σχολεια , εμενε σε ένα ξυλινο σπιτακι οπου το μονο που το συνεδεε με τη συγχρονη εκεινη εποχη ηταν το πετρογκαζ και το τραντζιστορ για να ακουνε το καιρο. Εμενε εκει με τους γονεις της και τα αδερφια της. Τη βαρκα τη δουλευαν ταδερφια της και το καικι αυτή με το πατερα της , η μανα συνηθως εμενε πισω στο σπιτακι.
Ο πατερας της ηταν κουτσος , πολύ κουτσος αλλα αυτή ετρεχε σαν κουρδισμενη. Κάθε απογευμα περνουσε με τη βαρκα και ετρεχε την ιδια διαδρομη . ολη την μερα απασχολουνταν στο ψαρεμα , αλλα κάθε απογευμα ετρεχε την διαδρομη της κοιτωντας μπροστα κοιτωντας συνεχεια το ρολοι.
Φορουσε την ιδια στολη , τα ιδια αθλητικα και ετρεχε στο χωματοδρομο. Τα καλα τα παπουτσια δεν τα ειχε εκει τα φυλαγε για τους αγωνες. ηθελε να περασει στη γυμναστικη ακαδημια , ηθελε να γινει αθλητρια … θα μπορουσε να χαμογελασει καποιος αν ακουγε εκεινο το κοριτσι να καθεται στην αμμο, σε κεινο το μερος και να κανει τετοια ονειρα για το μελλον και μετα να σηκωνεται να τιναζει την αμμο και να αρχιζει παλι να τρεχει πατωντας δυνατα. Κάθε μερα ετρεχε την ιδια διαδρομη, ολο το καλοκαιρι , ολες τις διακοπες της .θα μπορουσε να σου δειξει φωτογραφια από αγωνα με κεινα τα μεταλια που ταν πουλανε με τοκιλο για ασημαντους αγωνες αλλα αυτή σου εδειχνε ότι ηταν στη κορυφη , μπορουσε να σου δειχνει και στα μαγουλα της να βλεπεις αλμυρα . αλμυρα από τη θαλασσα , από τον ιδρωτα ολης της μερας και σιγουρα θα υπηρχαν και υπολειματα από δακρια . δεν μπορει καποιο βραδι θα ειχε κλαψει , όταν τα κουνουπια δεν θα την αφηναν να κοιμηθει μεσα στη κουνουπιερα της.Κάθε απογευμα ετρεχε τη ιδια διαδρομη , χωρις να κουραζεται ,χωρις να απελπιζεται ενώ η μεγαλυτερη ποσοτητα ποσιμου νερου θα χωρουσε μεσα σε ένα βαρελι. Πώς να λουστει από το νερο που ειχαν οι λακοι στην αμμο , σαπουναδα εβγαινε δυσκολα. Σκληρο το νερο , σκληρο το μερος για μια κοπελλα σε τετοια ηλικια . φοβος? Πουθενα σαυτη την ερημια δεν υπηρχε τιποτα αυτή κάθε μερα ετρεχε κοιτωντας μπροστα ,κοιτωντας το ρολοι.
Μεγαλωσε , το ονομα της αρχισε να ακουγεται σε μεγαλες αποστασεις , σε μεγαλους αγωνες , τωρα τα μεταλια ειχαν μεγαλυτερη αξια και σιγουρα θα εχει πολλες φωτογραφιες από τερματισμους από απονομες . ετρεχε συνεχεια δεν σταματησε ποτε να τρεχει . αλλα αξια ειχαν και οι συμετοχες της οπως σε κεινους τους ολυμπιακους δεν πηρε μεταλιο και ειχαν πει στο μαραθωνιο εχει σημασια να τερματισεις.
Λαθος όμως αυτό σημασια εχει σε καποιους αγωνες ακομη και η συμετοχη με ολες σου τις δυναμεις ακομη και ας μη τερματισεις.
Της πηραν συνεντευξη γιατι παραξενευτηκαν σαυτη την ηλικια να εχει συμετοχη , αυτή ετρεχε πριν την μαθουν δεν θα σταματησει ποτε να τρεχει με ολες της τις δυναμεις , οσο μπορει θα τρεχει και χωρις μεταλιο μονο για τη συμετοχη. Το μεγαλυτερο το εχει κερδισει, αλλα δεν φαινεται
Δεν την ειδα αν και θα ηθελα να δω την αποφασιτικη ματια
Λοιπον μ… σεχει ρωτησει κανενας δημοσιογραφος ποτε από πού περασε ο δρομος των ονειρων σου ,ποια ηταν η δυσκολοτερη διαδρομη που ‘χεις κανει ?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου