Οι κοντοκοιλαραδες τραπεζιτες ,ειχαν φωναξει τους κουστουμαρισμενους πινκερτον, οι οποιοι μαζι με τη ψυχρη λογικη των σκανδιναυων ειχαν στησει μια μελετημενη ενεδρα . Το θυσαυροφυλακιο με τα τυπωμενα in god we trust των γιανγκηδων ανοιγε με χρονοδιακοπτη , κανοντας τους καβαλαρηδες με τις μακριες σκιες και τα χρωματα του νοτου να χασουν πολυτιμο χρονο Όταν συνηδητοποιουν ότι ειναι παγιδα , ειναι αργα . Οι εξαγορασμενοι πινκερτον εχουν ανοιξει πολεμο λες και θα πεινουσαν οι τραπεζιτες, Αυτοι εχουν φτιαξει τους κανονες για το στημενο παιγχνιδι Τωρα ομως θα μιλησουν τα οπλα του καθενος, Μια μια οι πορτες τις παγιδας κλεινουν , Ανοιγουν πληγες και οι πουλημενοι πινκερτον ανυπομονουν να εκθεσουν το θηραμα τους, Ποτε ο νοτος δεν φαινονταν να απεχει τοσο πολύ . η ελπιδα βρισκεται στη διεξοδο από το μοναδικο αφυλαχτο σημειο, πρεπει όμως ο πληγωμενος καβαλαρης να ισσοροπησει κατά το περασμα του μεσα από τις καθρεφτιζουσες τζαμαριες
Ο ανθρωπος αυτος ηταν ένας απατεωνας , ένα καθαροαιμο αρπαχτικο, Δεν ηταν να τον εμπιστευεσαι λενε, Μπορουσε να αλλαζει σαν τον χαμαιλεων κατα περισταση , Συνηθως τριγυριζε σαν τυχαιος αλλα αμα ακουγε τραγουδια και πανηγυρια εβαζε τα καλα του και ετρεχε εκει, Τα δαχτυλα του ηταν μαγικα , μπορουσε να αρπαξει τα ρολογια από τους αντρες και να χασουν τον χρονο τους,ενώ χαιδευοντας τα αυτια των γυναικων τους επαιρνε ότι πολυτιμο ειχαν πανω τους, . Ηταν γεννημενος απατεωνας σου λεω , Αλλα και το εξυπνο πουλι από τη μυτη πιανεται , οποτε ηρθε η στιγμη που πιαστηκε στη παγιδα. Εκλεβε λεει στα χαρτια , Φορουσε παντα πουκαμισα με μακρια μανικια και εκει μεσα εχωνε τους ασσους του. Κανονικα τους κλεφτες , στα μερη διπλα στο ποταμι τους κρεμανε αλλα αυτή τη φορα οι κυριες με τους στενους κορσεδες και τα μακρια φουστανια βρηκαν την ευκαιρια να βγαλουν το αχτι τους. Τελικα η καταληξη του εκεινη τη μερα ηταν μια ψυχρολουσια , Ειχε πολύ πλακα . Ετσι ηταν γραμμενο στο καρμα του να γινει, Και ότι γραφει δε ξεγραφει
Αυτό μου εδωσαν όταν γεννηθηκα στη χωρα των παγων, Οι ανθρωποι πιστευουν ότι οι εγνοιες ενός αγοριου είναι καθαρα παιδικες . με μενα δεν συνεβαινε κατι τετοιο . Από μικρος καταλαβαινα το κοσμο τοσο καλα οσο και σημερα , κι ακομα πιο πολύ , καθως τα ενστικτα μου δεν ειχαν θολωσει από την εκπαιδευση και την ανασταλτικη επιβολη της συμβατικης σκεψης.
Ετσι γνωρισα το δαιμονα μου,
Αυτος γνωριζει θυμους που εγω δε μπορω να νοιωσω και ονειρα περα από αυτά που μπορει να χωρεσει η καρδια μου . είναι ψυχρος και πονηρος , εξυπνος και ασπλαχνος , και δε ξερει τι θα πει φοβος . είναι απανθρωπος , αληθινος τερας, Είναι εγω , πιοτερο κι από μενα και ειμαστε αδιαιρετοι . φοβαμαι ότι πρεπει να γινω αυτος , ότι θα αφομοιωθω από αυτόν
Αυτος με κρεμασε από το δεντρο της γνωσης ,
Να παρω μονος μου μια γενικη μορφωση , να γινω ο παιδαγωγος του εαυτου μου , διαλεγοντας τα θεματα στα οποια επρεπε να εμβαθυνω και αναζητωντας οδηγιες χωρις την βοηθεια κανενος,
Ο δαιμονας μου ηταν και είναι τοσο δυνατος ώστε καμια φορα με κυριευει ολοκληρο, Ετσι με τα ιδια μου τα χερια εβγαλα το ένα μου ματι με ανταλαγμα να πιω από τη πηγη της σοφιας και να βλεπω με το άλλο μακρια, να μπορω να διαβαζω το ιερους ρουνους και να προλεγω το μελλον
Τα εδωσα όλα και εγινα αναλαφρος , Εχω μονο το αλογο και το μαγικο μου δορυ που δε σπαζει και δε χανει ποτε στοχο , Τι εχω κρατησει ? Μονο την ελπιδα
Γιατι η Ευτυχια είναι η εξασκηση των ικανοτητων ενός ανθρωπου συμφωνα με την αρετη
Οντιν ειναι το ονομα που μου εδωσαν οι ανθρωποι , και λενε ότι ειμαι ο θεος του πολεμου , του θανατου , της ποιησης και της σοφιας
Στους πολεμους και στα κυνηγια μου εχω παντα μαζι μου τους δυο λυκους μου, δυνατοι και συντροφοι πιστοι,τον αχορταγο και τον αδηφαγο , Ενώ όταν περιδιαβαινω αναμεσα στους ανθρωπους σαν τυφλος ζητιανος για να δω τη ταξη και την ισσοροπια που κραταει αυτό το κοσμο ,με βοηθουν τα δυο κορακια μου που βλεπουν από ψηλα , Η σκεψη και η μνημη Κάθε πρωι πετανε μακρια και το βραδι μου λενε στο αυτι νεα και πληροφοριες ,
Όμως ανησυχω , φοβαμαι ότι καποιο βραδι η σκεψη δεν θα ξαναγυρισει σε μενα , Αλλα για τη μνημη να σου πω την αληθεια φοβαμαι περισσοτερο
Και τοτε μετα το μονο που θα εχει μεινει θα είναι ο μυθος
Ειχα παει προμελετημενος, Εριχνε καρεκλες εκεινη τη βραδια και λογικα λιγα θα ηταν τα ατομα που θα πηγαιναν στο GaGa το στριπτηζαδικο εκεινη τη βραδια, Εγω θα καθομουν τελευταιος και λογικα θα τη επαιρνα ,γιαυτο πηγα αργα . Στο μαγαζι ηταν το αφεντικο με τον τυπο στο μπαρ, ενώ τα δυο κοριτσια καθονταν με ένα βλαχο στο καναπε στη γωνια. αυτη εκανε να σηκωθει για να ερθει σε μενα αλλα ο βλαχος εκανε νοημα στο παιδι να ανοιξει μπουκαλακι και δεν την αφησε να σηκωθει. Εγω εκατσα στο μπαρ παραδιπλα σε έναν που ητανε πιομενος με ένα βλεμα απλανες σαν χαμενος και καπνιζε συνεχεια, μπροστα από το ποτηρι του . Ποσες? . Ποσες? . Γαμωτο, ο βλαχος φαινονταν ότι θα χαλαγε πολλα και θα μου χαλαγε και μενα τη βραδια , Αυτή όμως απ’τη λιθουανια τη καινουρια επρεπε να τη παρω, και σημερα ηταν καλη βραδια για να κατσω τελευταιος, Ειχα προφυλακτικο στη κολοτσεπη και μεγαλη καψουρα, ο βλαχος όμως ειχε χοντρο πορτοφολι και γερο στομαχι, . Ποσες? . Ποσες? . Μεσα από το καθρεφτη κοιτουσα το βλαχο που τους εβαζε χερι, το ρολοι εδειχνε τρισημιση, και ο τυπος διπλα μου εσπαγε τα νευρα με τους ερωτηματικους μονολογους του, . Ποσες ? . Ποσες? . Γαμωτο να δεις σημερα που θα γινει καμια μαλακια και θα μου χαλασει τη βραδια. Ο χαμενος κανει νοημα στο μπαρ να μας βαλει από ένα κερασμενο απ’ αυτόν, Τι να κανω? Προκειμενου να γινει καμια στραβη το παιρνω το ποτηρι στο χερι, Βιβα , Ο βλαχος αντεχει ακομα , και εγω ακουω θελω δε θελω το παραληρημα του χαμενου, Εχω ακομα καθαρο μυαλο , η καψουρα με κανει και υπομονετικο, και προκειμενου το μαγαζι να με κοιταει με μισο ματι γιατι δε πινω προτιμαω να πινει και να κερναει ο χαμενος μεχρι να φυγει ο βλαχος και γω να κανω παιγνιδι, . Ποσες ? . Ποσες? . Δεν καταλαβαινω τιποτα, δεν εχω πιει πολύ αλλα , και μιλαει και λεει γιαυτον που συναντησε εκεινη τη βραδια…. Εχεις παει με πουτανες , εχεις κλεψει , εχεις εκμεταλευτει, θες να σου πω τι άλλο εχεις κανει?... Και από την άλλη πηγαινεις μια φορα στο τοσο στη εκκλησια εξομολογεισαι σπανια , και καμια φορα θυμασαι και κανεις το καλο…
Εγω σου εδωσα ψυχη , σου εδωσα ζωη και συ με ξεχασες, ξεχασες το σκοπο σου,
Αρχισε να με τρομαζει γιατι ελεγε λεπτομερειες που ντρεπομαι να σου πω, με τρομαξε γιατι ειδα το προσωπο του να μια να φωτιζεται και μια να σκοτεινιαζει, καταλαβα ότι ηταν κατι πανω από’ τα ανθρωπινα, φοβηθηκα και αρχισα να τον παρακαλω , δως μου άλλη μια ευκαιρια , συγχωρεσε με , θα πηγαινω στην εκκλησια , θα εξομολογουμαι , θα νηστευω , θα γινω ο καλυτερος ανθρωπος στον κοσμο θα βοηθαω τους φτωχους και τους ζητιανους και οσους εχουν την αναγκη μου, θα… και τοτε ο τυπος χαμογελασε , και μου λεει , θα σου παρω τη ψυχη και θα σου αφησω την αδεια ζωη σου, δεν θα μπορεσεις να ξανακοιταξεις τον εαυτο σου στον καθρεφτη, ακομη και τωρα , τη τελευται στιγμη με απογοητευεις ξανα , δεν ησουν αξιος για αυτά που σου εδωσα, νομιζεις ότι αυτό ζητουσα από σενα ? . Τοτε καταλαβα ότι μπροστα μου ηταν ο ιδιος μεταμορφωμενος, τρομαξα , δεν εχω ξαναφοβηθει ποτε ετσι στη ζωη μου και..
Καλα ρε γαμωτο τα πιστευεις όλα αυτά? Συνεθλε , δεν εισαι καλα…
Να κοιτα μου λεει, . Ε λοιπον red&black δεν θα το πιστεψεις!!! Κανω ετσι και κοιταω, και μεσα στο καθρεφτη δεν φαινονταν κανενας
