ο χαρτινος ηρωας

Ενας τετοιος τυπος καθονταν διπλα μου απ΄τη μεσα μερια στον ηλεκτρικο κεινο το βραδι.
Ηταν ψηλος, αδυνατος, εμενα παντως περισσοτερο μου εφαιρνε σαν κακομοιρης . Εγω προσπαθησα να του ανοιξω κουβεντα γιατι ποτε δεν καταλαβα πως μπορει καποιος να είναι ηρωας φτιαγμενος από χαρτι.
Αυτος αδιαφορησε , ουτε καν με κοιταξε , ειχε κολησει τη μουρη του στο τζαμι και χαζευε τις διαφημιστικες εικονες που περνουσαν από το παραθυρο
.
Εγω εκανα το τσιγαρο μου , και κανα τηλεφωνο να περασει η ωρα…
Καποια στιγμη σηκωθηκε και μου λεει ,
Συγνωμη κυριε ,
Το υπολοιπο της διαδρομης θα το κανω με τα ποδια ,
Εδώ με αφηνετε,
ή μαλλον… εγω σας αφηνω
.
τελευταια φορα που τον κοιταξα , τον ειδα να απομακρυνεται με τα χαρτινα ποδαρακια του μεσα στο ψιλοβροχο
.
Σορυ γκερλ δεν ξερω εσενα αλλα εμενα μου φανηκε πολύ αλλοκοτος